SRC Rush – RC Castricum 2
Door Robert-Jan van Scherpenzeel
3 oktober 2010
Eindstand: 40-12
Op- of aanmerkingen gaarne naar mijn emailadres, ook als je foto’s wilt opvragen:
Wedstrijdverslag:
Rush begon de wedstrijd behoorlijk met gevarieerd spel van de ¾ lijn en gedegen set-piece- en fase rugby van het pack, maar de 1e try liet tot de 15e min op zich wachten, waarbij Rush vanuit een veroverde bal met 2 spelers op de Cas full-back afgingen waarbij center Raymond Verschoor keurig op tijd combineerde met scrum-half Joeri Quax die de try drukte in de hoek, de harde wind voorkwam het benutten van de conversie 5 – 0. Slechts 2 minuten later na een geripte bal brak captain/flyhalf Robert Verschoor door de Cas defensie en speelde hooker Martijn Luitjes aan die op zijn beurt prop Johan Kruger lanceerde die in de tackle de bal afspeelde op de gevolgde flanker Jan Leegwater, 10 - 5. Raymond Verschoor benutte deze conversie wel 12- 0. Rush bleef vanaf het begin de betere ploeg. Castricum 2, die toch vooraf werd gezien als een geduchte opponent deed na 44 min iets terug, het te lang afwachten van Rush bij een penalty op 10 mtr van de eigen trylijn bracht ze terug tot 12 – 5.
Tijdens de thee hamerde coach Jan Bergmans op het vast houden van de in de 1e helft gekozen speelwijze blijf “gedisciplineerd spelen, win je setpieces en fasebal dan de bal de lijn in “.
Na de thee draaide Rush de duimschroeven aan. Nr 8 Frans Veul scoorde in de 53e min. Na een break vanaf de middellijn drukte hijzelf onder de palen, Raymond Verschoor schopte de score naar 19-5. in de 59e min na een gewonnen scrum “against the head” en 2 goed opgezette faseballen brak captain/flyhalf Robert Verschoor door de Cas defensie en speelde speelde af op prop Bas Horneman die de Cas f-b naar zich toe lokte waarna hij de bal afspeelde op de attent gevolgde wing Glenn Nobbe (voor Dennis Verbruggen), Nobbe weer terug na zes jaar afwezigheid en direct als invaller succesvol, bracht met Raymond Verschoor de stand naar
26-5. In de 65e min. won Rush de 9e scrum against the head waarmee de snelle aanval van de thuisploeg weer de defensie van Cas opzocht, ditmaal gesteund door 2e rij Rene van Rijn, flanker Bashar Al-Badri en Robert Verschoor, na de passage door 3 paar snelle handen drukte Joeri Quax de bal met de trappende Raymond Verschoor de stand naar 33-5.
Cas. maakte rond de 70e min. gebruik van enige irritatie die bij Rush ontstaan was door de niet altijd even duidelijk fluitende ref van dienst. 33 – 12. Een korte maar duidelijke boodschap van Captain Robert Verschoor aan zijn “mannen” zetten de koppen weer in de juiste richting, wat vrijwel onmiddellijk resulteerde in een geweldige steal op het middenveld van Robert Verschoor die de bal meteen afspeelde op 2e rij Pim Blaauboer die met enkele mannen van Cas op zijn hielen de laatste try van de middag voor zijn rekening nam, Raymond Verschoor bracht de eindstand op het scorebord.
40 - 12
Castricum werd deze middag van het kastje naar de muur gestuurd. 13 scrums against the head, redelijke line-outs (werd veel “getapt”) en een hechte defensie brachten de eindstand op het scorebord.
Rush staat nu zesde in de competitie. RC the Pink Panthers en Alkmaarse RUFC gaan aan kop met 21 punten. ASRV Ascrum en RFC Haarlem volgen met slechts één puntje achterstand. Rush mag volgende week op bezoek bij RC the Pink Panthers. Dan mag de ploeg uit Schagen ook tegen een topploeg laten zien waar het staat.
Rugbygeschiedenis: Castricumse Rugbyclub
Bron: www.casrc.nl
In het vroege voorjaar van 1968, werd door Kees Kabel (de notoire sportverenigingen oprichter van Castricum) Rugbyclub de Kannibalen opgericht. Iedere zondagmorgen kwam er een groep jongemannen in de duinen van Castricum bij elkaar om het rugbyspel te leren van onze eerste trainer Dick Hamel.
Bijna iedere zaterdagavond ging de oprichter langs de kroegen om mensen te ronselen voor de training van de volgende morgen. In de kofferbak van zijn auto had hij een twintigtal paar voetbalschoenen, dus de smoes van ik heb geen sportschoenen was geen reden om niet mee te trainen. Van lieverlee werd de groep constanter van samenstelling hoewel er iedere week weer nieuwe passanten kwamen om te kijken of de sport iets voor hun was.
Tegen de zomer was er een vergadering bij de Nederlandse Rugby Bond en daar vertelde de oprichter tegen beter weten in, dat rugby niet meer weg te denken is in Castricum. Door deze opmerking werd Rugbyclub De Kannibalen met een team ingeschreven in de competitie 1968/1969 en de vereniging was een feit. Hierdoor kregen de leden die regelmatig op de training verschenen ongevraagd een taak erbij, t.w. een bestuurstaak. De eerste vergadering vond plaats bij een van de leden wiens slaapkamer een schuur was, er werd niet gestemd, men werd aangewezen op zijn kwaliteiten en het bestuur met de gemiddelde leeftijd van 19 jaar was daar. Uiteraard leverde dat in de loop van de competitie soms wat organisatorische problemen op, bijvoorbeeld een wedstrijdsecretaris die thuis geen telefoon heeft. Zo werd bij de allereerste uitwedstrijd tegen NFC te Amstelveen dit gemis pijnlijk duidelijk, want bij NFC was het veld afgekeurd daardoor men kon men ons niet meer op tijd telefonisch bereiken
Om de club daadwerkelijk te laten functioneren werden er statuten en een huishoudelijk reglement gemaakt, die via de notaris bij Koninklijk Besluit werden bekrachtigd.
Een ander probleem kwam er om de hoek kijken, voor de eerste competitiewedstrijd was een speelveld noodzakelijk. Nabij het Johanna’s Hof aan de Zeeweg was een speelveld met twee voetbaldoelen die met vier houten steigerpalen waren om te toveren tot ware rugbyposts. Dit veld had als nadeel dat er nogal wat konijnenholen vlak voor de wedstrijd gedicht moesten worden.
Omdat dit veld ook nog eens in het duingebied lag, kon het gebeuren dat er tijdens de wedstrijd een boswachter met zijn brommertje het veld op kwam rijden om te controleren op de toegangskaarten. Uiteraard waren die vlak voor de wedstrijd al door het bestuur aangekocht. Omkleden deden we tussen de paarden in de stallen van het Johanna's Hof. Toen op een wedstrijddag de spelers van Nijenrode in hun dure (sport)auto's arriveerden en vroegen waar ze zich konden omkleden. Sprak Gerrit Borst met donderend stemgeluid en een wijds gebaar, dat het gehele bos tot hun beschikking stond. Blijkbaar vond hij dat deze mensen niet tussen paarden mochten omkleden. Na verloop van tijd konden de tegenstanders
in de Anita Bar douchen waardoor deze gelegenheid automatisch ons clubhuis werd.
Later werd er uitgeweken naar het Krochtveld een speelveld dieper het duingebied in. Dit veld was ook de leefomgeving van de fazant, die omwille van het rugbyspel tijdens wedstrijden en trainingen van dit terrein tijdelijk werd verbannen. Jaren later werd de mannetjes fazant het logo van CasRC. Omdat dit veld in een waterwingebied ligt mochten we geen kalklijnen maken, het alternatief was touw. Deze touwlijnen hadden als enig voordeel dat je de trylijn nog net naar je toe kon trekken om een try te drukken.
